می خوام یه تقلید بکنم از فروغ و از نیما

می خوام یه رنگی بزنم به شعرهای مولانا

می خوام یه عاشق بسازم یه عاشق واقعی

نه مثل هر منیژه و شیرین و ویس و لیلی

می خوام به فردوسی بگم یه اشتباهه یه غلط

نباید کشته بشه سهراب به دست پدر

می خوام برم داد بزنم کی گفته مجنون عاشقه

مگه کسی با چشم دیده خونش رنگه شقایقه

می خوام یکی بیاد بگه بیژن و رامین کی بودن

فرهاد بیا به من بگو اونا عشقو بلد بودن

چرا همه دارن میگن که عشق رامین پاک نبود

این کتابا دارن میگن لمس به بدن مجاز نبود

همه شب با دلم کسی می گفت

سخت آشفته ای ز دیدارش

صبحدم با ستارگان سپید

می رود،می رود،نگهدارش

من به بوی تو رفته از دنیا

بی خبر از فریب فردا ها

روی دیده های نازکم می ریخت

چشمان تو چون غبار طلا

تنم از حس دستهای تو داغ

گیسویم در تنفس تور ها

می شکفتم ز عشق و می گفتم

هر که دلداده شد به دلدارش

ننشیند به قصد آزارش

برود چشم من به دنبالش

آه اکنون تو رفته ای و غروب

سایه می گسترد به سینه راه

نرم نرمک خدای تیره ی غم

می نهد پا به معبد نگهم

می نویسد به روی هر دیوار

آیه هایی همه سیاه سیاه